Najczęściej takie wezwanie wiąże się z koniecznością zwolnienia z pracy i zwrotu kosztów wynikających z utraty zarobków za czas stawiennictwa. Niestety nie ma aktu prawnego, który regulowałby w sposób kompleksowy to zagadnienie.

Wezwanie pracownika a obowiązek pracodawcy

Obowiązek do zwolnienia pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji albo organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia, na pracodawców wprost nakłada rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 roku w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1632).

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, pracodawca zwalnia pracownika od pracy, ale nie ma obowiązku wypłacać pracownikowi wynagrodzenia za dzień nieobecności (wyjątek stanowi sytuacja, gdy pracownik skorzysta z urlopu wypoczynkowego na ten czas lub z wyjścia prywatnego, które odpracuje w ustalonym z pracodawcą terminie). Pracodawca jest jednak zobowiązany do wydania pracownikowi, na jego wniosek, zaświadczenia określającego wysokość utraconego wynagrodzenia za czas zwolnienia, aby ten mógł uzyskać od organu, który go wezwał, rekompensaty pieniężnej z tego tytułu.

Wezwanie na świadka a obowiązek pracownika

Pracownik ma obowiązek usprawiedliwić swoją nieobecność w pracy w związku z wezwaniem przez organ państwowy do stawiennictwa. Dowodem usprawiedliwiającym nieobecność pracownika w pracy jest przede wszystkim jego imienne wezwanie do osobistego stawienia się w siedzibie organu w charakterze strony, oskarżonego czy świadka.

Co więcej, pracownik powinien powiadomić pracodawcę o przyczynie zwolnienia oraz o przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli termin ten jest z góry wiadomy lub możliwy do przewidzenia. W przypadku gdy nie było możliwe przedstawienie pracodawcy wezwania, pracownik powinien zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy.

Czas zwolnienia z pracy

Pracodawca zobowiązany jest zwolnić pracownika od pracy na czas trwania czynności przed organem państwowym, uwzględniając czas dojazdu do siedziby organu. Jeżeli siedziba organu znajduje się w innym mieście, wówczas pracownik otrzyma zwolnienie z całego dnia pracy.

Zwrot kosztów stawiennictwa

Obowiązek zwrotu kosztów stawiennictwa należy do organu wzywającego i może obejmować zwrot:

• kosztu utraconych zarobków;
• kosztu przejazdów;
• kosztu dojazdów środkami komunikacji miejscowej;
• kosztu noclegów;
• dietę.

Wezwany pracownik ma prawo żądać zwrotu kosztów z tytułu samego stawiennictwa, niezależnie od tego, czy faktycznie wykonane zostały przed organem właściwe czynności.

Zwrot kosztów przyznaje się wyłącznie na wniosek wezwanego pracownika. Wniosek o przyznanie należności składa się ustnie do protokołu lub na piśmie, w terminie trzech dni od dnia zakończenia czynności. Wniosek złożony po wskazanym terminie może zostać oddalony.

Roszczenie o zwrot należności z tytułu zwrotu kosztów przedawnia się z upływem trzech lat, licząc od dnia powstania roszczenia.

Poznaj najbliższe szkolenia z kadr i płac