Warto tu podkreślić, że dyrektywa dotyczy tylko prawa pracy, nie podatków czy ubezpieczenia. W założeniu ma służyć zmniejszeniu czarnego rynku, natomiast faktycznie w żaden sposób nie oddziałuje w tym kierunku. Dotyka za to legalnie prosperujących przedsiębiorców, którzy często mają kłopoty interpretacyjne w związku z niezbyt precyzyjnym prawem oraz weryfikacją przepisów lokalnych, a ich koszty dotyczące delegowania siłą rzeczy zostały podwyższone.

Przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/957 z 28 czerwca 2018 r. zmieniającej dyrektywę 96/71/WE dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz. Rz. UE. L 173 z 9.7.2018, str. 16) wprowadzają do porządku prawnego następujące zmiany:

• wdrożono zasadę, że „podstawowe warunki pracy i zatrudnienia pracowników tymczasowych powinny odpowiadać co najmniej warunkom, jakie miałyby zastosowanie do tych pracowników, gdyby zostali oni bezpośrednio zatrudnieni przez przedsiębiorstwo użytkownika na tym samym stanowisku. Zasada ta powinna mieć również zastosowanie do pracowników tymczasowych delegowanych na terytorium innego państwa członkowskiego”. Innymi słowy wprowadzono nakaz zapewnienia oddelegowanemu pracownikowi warunków płacowych obowiązujących w państwie przyjmującym, nie w minimalnym zakresie, ale w pełnym wymiarze, wraz z dodatkami i zagwarantowaniem zwrotu kosztów zakwaterowania czy podróży;
• w przypadku oddelegowania długoterminowego, tj., trwającego dłużej niż 12 miesięcy (lub 18 po złożeniu zgłoszenia przedłużonego oddelegowania) „przyjmujące państwa członkowskie powinny zapewnić, by przedsiębiorstwa delegujące pracowników na ich terytorium gwarantowały stosowanie wobec tych pracowników dodatkowych warunków zatrudnienia, których stosowanie do pracowników w państwie członkowskim, w którym wykonywana jest praca, jest obowiązkowe. Okres ten powinien zostać przedłużony w przypadku złożenia przez usługodawcę umotywowanego powiadomienia.” Ponadto „jeżeli okres delegowania przekracza 12 lub, w stosownych przypadkach, 18 miesięcy, dodatkowymi warunkami zatrudnienia, których stosowanie ma być zagwarantowane przez przedsiębiorstwo delegujące pracowników na terytorium innego państwa członkowskiego, powinni być również objęci pracownicy, którzy są delegowani w celu zastąpienia innych pracowników delegowanych wykonujących to samo zadanie w tym samym miejscu, co ma zapewnić, by takie zastępstwa nie były wykorzystywane do obchodzenia przepisów, które normalnie miałyby zastosowanie.”

Warto tu zauważyć, że wdrożenie niniejszej dyrektywy w odniesieniu do międzynarodowego transportu drogowego dookreśla pakiet mobilności. Jest to związane z wysoce mobilnym charakterem pracy w tym sektorze.