Zgodnie z ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2024 r. poz. 475) zasiłek to świadczenie przysługujące bezrobotnemu, który w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania pracował łącznie przez co najmniej 365 dni i otrzymywał w tym czasie przynajmniej minimalne wynagrodzenie, od którego odprowadzane były składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy. Prawo do zasiłku jest przyznawane na podstawie dokumentów przedstawionych osobę bezrobotną przy rejestracji w powiatowym urzędzie pracy.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 Kodeksu pracy, okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i umowy o pracę zawartej na czas określony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy.

Zgodnie z nowelizacją przy zgłaszaniu wniosku o emeryturę pomostową osoba uprawniona nie będzie musiała rozwiązywać umowy o pracę. Sprawdzamy, jakie jeszcze zmiany czekają nas w nowym roku.

Sprawa, w której Sąd Najwyższy wydał postanowienie z dnia 3 sierpnia 2023 r., sygn. akt. III PSK 90/22, dotyczyła skargi kasacyjnej wniesionej przez pracodawcę od wyroku sądu II instancji w sprawie wytypowania pracownika do rozwiązania stosunku pracy i wskazania kryterium doboru pracowników do zwolnienia grupowego.

Od dnia 1 września 2023 r., na mocy zmiany przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (Dz.U. z 2018 r. poz. 2010 oraz z 2023 r. poz. 1348), wzrosło wynagrodzenie pracowników młodocianych w okresie nauki zawodu oraz pracowników młodocianych odbywających przyuczenie do wykonywania określonych prac.

Rady Ministrów przyjęła w dniu 14 września 2023 r. rozporządzenie w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2024 r. (Dz. U. z 2023 r. poz. 1893).

Roboty publiczne są jedną z aktywnych form aktywizacji osób bezrobotnych, organizowaną przez powiatowe urzędy pracy i finansowaną ze środków funduszu pracy.

W rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 504), niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania tej zdolności po przekwalifikowaniu.

Z przepisów Kodeksu pracy, w szczególności tych, które chronią prawa pracownika, wynika wprost, że strony stosunku pracy nie mają pełnej swobody w kształtowaniu treści lub celu umowy o pracę. Granice uznaniowości w układaniu stosunku pracy wyznacza jego właściwość, ustawy i zasady współżycia społecznego. Przekroczeniem tych granic będzie m. in. zawarcie w umowie o pracę niedozwolonych klauzul, np. zrzeczenie się prawa do wynagrodzenia lub urlopu wypoczynkowego. Takie postanowienia stanowią naruszeniem przepisów – są bowiem mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy, i z mocy prawa są nieważne.

Dość często zdarza się, że pracownik bezpośrednio po rozwiązaniu jednego stosunku pracy, z przyczyn niezależnych lub zależnych od siebie, nie nawiązuje kolejnego stosunku pracy i pozostaje bez zatrudnienia, przynajmniej przez pewien czas. Jednym z rozwiązań, które na okres pozostawania bez pracy zapewnia pewne środki finansowe oraz ubezpieczenie zdrowotne (pozwalające na korzystanie z bezpłatnych świadczeń opieki zdrowotnej), jest zarejestrowanie się jako osoba bezrobotna w powiatowym urzędzie pracy. Rozwiązanie to jest szczególnie istotne w chwili obecnej, gdzie pracodawcy na skutek ograniczenia lub zamknięcia prowadzonej działalności, w związku z wprowadzonymi obostrzeniami, zmuszeni są do podejmowania dość drastycznych kroków, w tym do redukcji zatrudnienia.